Ryningen to jedne z największych rzekomych terenów podmokłych w południowo-wschodniej Szwecji. Obszar o powierzchni około 300 hektarów położony jest na granicy między gminami Hultsfred i Högsby, gdzie można zobaczyć wiele gatunków ptaków. Teren jest łatwo dostępny dzięki dwóm wieżyczkom dla ptaków, platformie, parkingom, szlakom i tablicom informacyjnym.
Obszar ten składał się niegdyś z rozległych terenów podmokłych, na których Emån i inne cieki wodne od czasu do czasu zalewały naturalną roślinność, skąd latem zbierano zimę dla zwierząt. Obniżenie jeziora Ryningen w 1887 r. Spowodowało powstanie zarówno gruntów ornych, jak i naturalnych pól uprawnych. Niedawne wały stworzyły bardziej ciągłe grunty orne na obszarach zewnętrznych.
W nowoczesnym kompleksie mokradeł wzdłuż rzeki Emån dominuje ok. 200 tys. hektarów podmokłych łąk składających się z błękitka i zaćmy, które wciąż są zabierane za pomocą przynęty i do pewnego stopnia koszenia. Obszary na południowym wschodzie są najbardziej zarośnięte, gdzie rozpościerają się zarośla wierzbowe, a nawet trzcinowiska. Lata zalewu Emån na dawnych mokradłach pozwalają spojrzeć wstecz na to, jak cały krajobraz był kiedyś charakteryzowany przez Emån.
Lasy otaczające otwarte tereny Emån mają charakter lasów liściastych i mieszanych. W okolicy często występują lasy osiki, często mieszane z dębami, a na północy Ryningsnäs występują głównie stare dęby.
Oprócz tego, że jest wyjątkowym ostoją ptaków, w okolicy występuje również duża liczba rzadkich owadów.
Ryningen jest sklasyfikowany jako obszar Natura 2000 i został przywrócony w latach 1990. XX wieku, kiedy usunięto zasłony i krzewy. Ponadto łąki gwiaździste i wypasane zwierzęta poddano mieleniu wirnikowemu i wypuszczano na pastwiska, co uczyniło ten obszar bardziej atrakcyjnym dla ptactwa.
